Shkaku kryesor i suksesit të Osmanlive ishte lidhja e tyre me moralin islam dhe zbatimi absolut i zotimeve dhe besëlidhjeve të Zotit, meqenëse sulltanët osman i kishin kaluar të gjithë paraardhësit e tyre në zbatimin e sheriatit, si ligj konkret në vendet ku sundonin. Në letrën e -Koxhobegut- drejtuar Sulltan Muratit IV, në vitin 1630, thuhet: "Qysh prej kohës së kalifëve të parë të islamit, nuk ka qenë asnjë familje sunduese që e ka përkrahur islamin më tepër e më me sinqeritet sesa sulltanët e osmanlinjve dhe asnjëri nga ta nuk i kushtuan respekt, parimeve të sheriatit islam dhe dijetarëve të tij, siç i kushtuan këta sulltanë. Në këtë thënie nuk ka asnjë egzagjërim.

[ Bernard Luis (Lewis) - "Stambolli dhe qytetrimi i hilafetit islam", 65-66 ]

( @keshilluesi.islam )

Raporti i një spiuni britanik në Lindjen e Mesme nga vitet 1970, i shkruar si "Memoirs of Mr. Hempher", ("Rrëfimet e Agjentit Anglez", na shkruani për të marrë librin pdf në gjuhën shqipe me E-mail) filloi të punojë në shpërbërjen e popujve islamë dhe minimin e besimit të vërtetë islam dyqind vjet më parë. Ky raport u bë përsëri interesant pasi një dokument i inteligjencës ushtarake irakene i përgatitur për Sadam Husein nga koloneli irakian Al-Amiri Said Mahmoud Najim u përkthye në anglisht. Ai e titulloi atë: "Shfaqja e lëvizjes vehabiste dhe rrënjët e saj historike". Është e qartë se Sadam Huseini e kuptoi që ekziston një vezë e fshehur në komunitetin musliman e quajtur - Vehabizëm, dhe ai u përpoq të kuptojë se kush e mbolli atje.


Pra, le të shohim se çfarë është Vehabizmi

Zyrtarisht pretendohet se Vehabistët konsiderohen pasues të islamit Sunit dhe ata janë ndjekës të mësimeve të predikuara në shekullin 18 nga teologu islam Muhamed ibn Abd al-Vahab. Ai dyshohet se "kishte nevojë" për të pastruar disa prej paqartësive në këtë mësim fetar, i cili u ngrit si rezultat i shumë bid'ateve (risive) gjatë një periudhe të gjatë kohore.

Vehabizmi (ose Selefizmi) në thelb sfidoi domosdoshmërinë e transmetimit të mësimeve islame nga brezi në brez, siç është praktikuar me shekuj midis fiseve dhe familjeve islame. Sipas vehabistëve, ky nuk ishte një transmetim i vërtetë i mësimeve, pasi pësoi shumë keqinterpretime. Kështu ai i dha vetes të drejtën ta kthejë atë pak në një interpretim adekuat nga Ai duke qenë interpretuesi i pranuar i ajeteve Kur'anore.

Dhe ai arriti jo vetëm që ta impononte veten si përkthyes, por ta zgjerojë shumë interpretimin e tij dhe ta imponojë atë në shumë besimtarë. Ai mori para të mëdha nga britanikët për këtë punë të "përhapjes së interpretimit të vërtetë të Kuranit".

Një nga pikat më të rëndësishme nga interpretimi vehabist është që Islami duhet të ketë ushtrinë e vet fetare, ashtu si katolikët kanë ushtrinë e tyre - Jezuitët. Vehabizmi me një interpretim të tillë të Kuranit vetëm e aprovon se besimi islam imponohet me forcë, kështu që Islami (dihet se është besim paqësor) filloi të marrë gjithnjë e më shumë skica militante. Për këtë qëllim, Vehabizmi mbështet të gjitha veprimet e mundshme subversive (gjoja në emër të All-llahut), grushta të armatosura, konflikte, dhunë dhe konfrontime me disidentët dhe kritikët e Islamit (d.m.th. me heretikët, etj.).
Dhe kjo ishte pikërisht ajo që i përshtatej ideologëve të Vatikanit dhe doktrinës së tyre - DIVITE ET IMPERA. Dhe perandoria kryesore e Vatikanit është Britania e Madhe me të gjitha kolonitë e saj zyrtare dhe informale, të cilat përfshijnë Australinë, Kanadanë, Shtetet e Bashkuara, Meksikën, Indinë, Pakistanin dhe kolonitë e Afrikës Qendrore që gjoja fituan "pavarësinë" e tyre. Serbia është gjithashtu një koloni britanike (pas rrëzimit të Obrenoviq) dhe kjo mund të shihet qartë në kurorën, e cila është ende sot në flamurin serb.

Se vehabizmi dhe jezuitizmi, si dhe komunizmi dhe zionizmi, por edhe nazizmi gjerman, erdhën nga e njëjta kuzhinë e Vatikanit dhe që në një mënyrë shumë të çuditshme në një periudhë të gjatë historike ata punojnë në mënyrë perfekte në interes të forcimit të Perandorisë Britanike, d.m.th. Kurora filloi të vihet re vetëm në dekadat e fundit, kur u zbuluan gjithnjë e më shumë elementë të komplotit shekullor.

Autor: Ivona ZHIVKOVIQ

_________________________

Shkëputur nga Artikulli: "Vehabistët dhe lidhja Britaniko-Islame: Lufta publike, punët sekrete!".

Ne duhet të kuptojmë dhe të bëjmë dallimin mes fetarëve dhe mësuesve të vërtetë të fesë, dhe mes atyre që e përdorin fenë (islamin) për qëllime të tjera.

Ne nuk duhet të akuzojmë askënd dhe as nuk duhet t'i besojmë askujt; derisa të mësojmë biografinë e tij jetësore, prej burimeve më të thella dhe më të sakta! 

Duhet të ndalemi e t'i thërrasim mendjes, dhe të dyshojmë te çdo ideologji a mendim të çuditshme (që nuk përputhen me mësimet bazë islame); derisa të shfaqet e vërteta e pastër!

Dhe e vërteta nuk gjindet vetëm se me hulumtim e studim! E kush e studion jetën e Muhammed bin AbdulVehabit, gjëja e parë që sheh është se ibn AbdulVehabi i nxit mendimet e tij tek të tjerët me dhunë, por se këtë e bënë vetëm me muslimanë!

Dhe të gjithë njerëzit e dinë se çdokush që përpiqet t'i imponoj bindjet apo mendimet e veta tek të tjerët me forcë, i ka dhënë vetvetes vulën (peçatin) e zullumqarit që bënë fesat dhe që do të zhduket.

[ Shkëputje nga hytbja: "E vërteta memece" ]